ठरवून प्रेम करणे म्हणजे फार होते
तहानेला इतके जळ फार फार होते

बुडत्याला आधार हवा काठीचातरी
जगाची नेमक्यावेळी तलवार होते

अरे सावलीला काहीएका मन नाही
सश्यासाठी ती उंच घार तयार होते

नाक घासलेच शेवटी तुझ्या पायावर
कोणत्या वरदानास तुही तय्यार होते

नाजुक ती परिस्थिती हळवे गाव होते
हाल मनाचे कळी कळीला यार होते

नचिकेत

नात्याआड चाललेला काय व्यवहार आहे
मुलाने आईस विचारले तु मला काय दिले

जळात खोल जाता कितीक संदर्भ बदलतात
माणसात विभाग गेला पैश्याने काय दिले

किती सहज सोपेच होते व्यवहार आप्तांचे
पगार मागितला त्यांनी प्रेमाने काय दिले

ढग दाटले जरुर होते पाउस पडला नाही
हवामान खात्याच्या त्या सुचनांनी काय दिले

ती आली होती जीवनात काय करुन गेली
शेवटी वाळवंटास हिरवाईने काय दिले

तिने दिला होता ओठी एक प्याला जीवनाचा
याच अमली पदार्थाने किती काय काय दिले

नचिकेत

सख्य तुझे सगळ्यांशीच सर्वविदीत आहे
नेमके तुझ्या ऋतूंनी मला वगळले कसे

उन्हात वाढलो मी तसाच मोठा झालो
अनायास सावलीचे अहम झळकले कसे

नाजूक वाट नाही जर हे आयुष्य आहे
मजबुत सांधलेले नातेच तडकले कसे

सगळेच सारखे होते कमी अधिक प्रमाण
व्यवस्था लोण राबली झेंडे फडकले कसे

जाणार प्राण होता एव्हढ्यात ती आली
कळले मला आता जीवन धडकले कसे

सराईत साक्षीस भेटले नेहमी तिथे
कोर्टाने दाखवले जीवन सरकले कसे

नचिकेत