तू कोणाला स्वप्नं विकली काय त्याचा भाव होता
राहिली काय आशा जिवंत काळ तेव्हढी जीवना

दिले होते का सूत्र हाती बांधुन घर आभाळात
जगाने गाठली होती उंची का एव्हढी जीवना

अश्रु नव्हते डोळ्यात कुठे जीव आनंदे तळपती
पराकोटीचं टोक गाठे कल्पना एव्हढी जीवना

लागला आहे बाजार विकले जाते सर्वकाही
हजारात मिळे माणुस मंदी का एव्हढी जीवना

एकदाच आता शेवटचे चल भेटु या दरीत सखे
जायचे राहिले होते खोल ती केव्हढी जीवना

नचिकेत